Byście jednak nie stali bezczynnie w winnicy Pańskiej, macie szerzyć cześć Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Bogurodzicy Dziewicy w miarę waszych sił oraz z najwyższym wysiłkiem, pobożnością i zapałem wspomagać modlitwą dusze wiernych zmarłych […]
Nie będzie jednak zakazane tym, którzy byliby obdarzeni tego rodzaju zdolnościami, pokornie pomagać proboszczom w pracach kościelnych […]. (św. Stanisław Papczyński, Reguła życia, 1694 r.)
W tym widzę istotę i sens naszego powołania: […] całkowicie poświęcić się i oddać Kościołowi, dla jego dobra, obrony, zachowania, postępu i wzrostu. (bł. Jerzy Matulewicz, Dziennik duchowy, 1910 r.)

Dotąd zakonnicy podejmowali się pracy najczęściej poza parafią. Czy nie można by spróbować stanąć w jednym rzędzie z duchowieństwem diecezjalnym, wziąć się do prowadzenia parafii i zorganizować je wzorowo? Każdy kościół parafialny z plebanią można by uczynić małym domem zakonnym. (bł. Jerzy Matulewicz, Dziennik duchowy, 1911 r.)